Column Jacques Giesen: Stemwijzer

Stemwijzer

Het blijft voor mij een raadsel waarom zoveel mensen nog niet weten op wie ze moeten stemmen. Dit weet ik zeker: die mensen hebben geen idee van hoe ze zelf in elkaar zitten, want iedereen heeft toch zijn eigen gedachten van hoe de wereld zou moeten uitzien.

Een voorbeeld en wel van mezelf: ik vind dat de armoede grens verhoogd moet worden en zodanig dat die mensen ook persoonlijk aangesproken worden op zaken die ze zelf beter zouden kunnen. Daarbij uiteraard wel het begrip dat veel mensen niet alles zelf kunnen.

Verder wil ik geen grens stellen aan de hoeveelheid echte asielzoekers. Mensen die uit hun eigen land moeten vluchten vanwege politieke problemen. Veel minder buitenlandse studenten is een goede gedachte, echte arbeidsmigranten zijn welkom.

Aan het klimaat moeten we alle aandacht geven en iedereen moet daar aan meedoen. Vooral de grote vervuilers moeten daarbij het meest hun best doen. Wij overigensook met teveel vakantievluchten en verkeerd eten.

Tenslotte hebben we geen behoefte aan nieuwe bestuurssystemen maar mensen die kunnen besturen. Mensen dus die niet behept zijn met ijdelheid, korte termijn
oplossingen en egocentrisch denken. Leiders met een vanzelfsprekende
empathie en vooral veel praktische uitvoeringskwaliteiten.

Als je dit helder hebt, op wie stem je dan? Even de krant bijhouden, een paar talkshows bekijken en je weet het. Tenminste, ik weet het. Pas wel op, de meeste mensen stemmen vaak op een figuur waar zij vertrouwen in hebben. Hoe moet dat dan? Ik doe een poging gebaseerd op de kleding van de kandidaat lijsttrekkers. 'Kleding maakt de mens', was ooit een slogan. Eerst de mannen eens goed bekijken. Op televisie met telkens een ander pak aan in donkere tinten, soms
ook een stropdas, het hemd losjes en informeel onder het pak. Kleurig? Nee. Meestal is het een hemd met zeer weinig bloemetjes, geen rood, roze, groenig of krachtig blauw als opvallende expressie uit het colbert stekend.

Zie dan eens de vrouwen schitteren in alle kleuren van de regenboog, stemmig gemaakt door het dragen van een mantelpak, waardoor het niet al te uitbundig wordt. Mooie opsmuk van het hals gedeelte via opvallende kragen. Iets anders natuurlijk bij het meer protestante, min of meer kleurloze van Mirjam Bikker en de overall zwarte jurken van Caroline versierd met krachtige bijouterie; veelkleurige kralenkettingen dwingen tot aandacht. De haartooi van de vrouwen wil meestal zeer lang zijn. Veel blond en zwart. Ik verbeeld me een concurrentie in goed, apart uitzien bij Dilan en Lilian (ja graag met de voornaam!). Is het duur wat ze aan hebben? Daar heb ik geen zicht op, maar het is wel sjiek. Zeer aansprekende bijna echt feestelijke kleding. Wij winnen, dat denken ze. Kan ik op grond van deze gekozen uiterlijkheden tot een goede of zelfs betere keuze komen? Zie ik in de kledingkeuze misschien ook een karakter dat me aanspreekt? Geeft het me vertrouwen in die partij? Ik durf het niet te zeggen.

Een laatste zeer eigenaardige mogelijkheid voor de partijkeuze blijft uiteindelijk over: kiezen voor de meest aantrekkelijke persoon. Aan wie denkt u? En ik?

Het zal een bonte kermis worden op het Binnenhof.

Jacques Giesen